19 Mart 2024
Sevgili Günlüğüm,
Bugün uzaydaki ikinci günüm ve buradaki yaşam her geçen gün daha da büyüleyici hale geliyor. İlk başta her şey biraz garip ve yabancıydı ama artık yavaş yavaş alışıyorum. İşte bu günün detayları:
Sabah saat 06:00’da görev günümü başlattım. Uzayda sabah ve akşam saatleri Dünya’dakiler gibi olmuyor, ama bu da buradaki yaşamın bir parçası. Görev kontrol merkezinden aldığımız günün programını inceledim. Bugün, bazı bilimsel deneyler yapmamız ve birkaç sistem kontrolü gerçekleştirmemiz gerekiyordu. Kahvaltıdan sonra, büyük pencereden Dünya’nın muazzam manzarasına dalmak harikaydı. Mavi gezegenimiz, uzayda süzülürken ne kadar güzel görünüyor! Bazen, sadece bu manzaraya bakarak günün tüm yorgunluğunu unutabiliyorum. Bu anlar, gerçekten de nefes kesici.
Günün ilerleyen saatlerinde laboratuvarımızda birkaç deney yaptık. Mikrogravite ortamında farklı materyallerle gerçekleştirdiğimiz deneyler, Dünya’daki koşullardan ne kadar farklı olduğunu gösteriyor. Her şeyin bu kadar titiz ve hassas olması, bilimsel araştırmaların ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. Öğle yemeğinde, bazı arkadaşlarımla birlikte yemek yedik. Yüksek yerçekimsiz ortamda yemek yemek ilginç bir deneyim. Yemeklerimiz ambalajlı, bu yüzden yemekleri açarken biraz dikkatli olmalıyız ki her şey etrafa saçılmasın!
Sonra uzay yürüyüşü yapmak üzere hazırlanmaya başladık. Uzayda yürümek, her şeyin döndüğünü görmek ve yıldızları yakından izlemek, kelimelerle anlatılması zor bir deneyim. Her adımda, Dünya’nın etrafında süzülmek gerçekten muazzam. Akşam saatlerinde, görev raporları hazırlamak ve iletişim için Dünya ile bağlantıya geçmek için zaman ayırdık. Evin ve sevdiklerimin yokluğuna alışmak zor, ama bu görevin sonunda elde edeceğimiz verilerin insanlık için ne kadar önemli olduğunu biliyorum. Dışarıdan gelen destek ve cesaretlendirici mesajlar, moralimizi yüksek tutmamıza yardımcı oluyor.
Gün sonunda, biraz meditasyon yapıp, uzay istasyonumuzun penceresinden yıldızlara bakarak bir süre dinlenmeye çekildim. Buradaki sessizlik ve huzur, evimde hissettiğimden çok farklı. Hala ev özlemi çekiyorum, ama burada yaptığımız işin değerini biliyorum. Her anı, her keşfi ve her zorluğu, geleceğe dair umut ve heyecanla karşılıyorum.
Umarım görevimizi başarıyla tamamlarız ve bir gün geri döndüğümüzde, bu anıları paylaşabileceğimiz birçok insan olur. Dünya’ya dönüş yolculuğunu dört gözle bekliyorum.
Sevgilerle,
Kemal Bektaş