Baba Sevgisi ile İlgili Kompozisyon

 BABA SEVGİSİ

İlk kahramanlarımız… Hele de çocuk yaşlarımızda, onlar bizim Superman’lerimizdir. Herkesten güçlü, herkesi yenebilen, her şeyi bilen üstün varlıklar… Kültürümüzde, baba evin direğidir. O olmadan bir evin ayakta kalması çok zordur. Onun varlığı, çocuklara güven verir. Onunla daha güçlü olurlar. Babalarımız, aynı zamanda çoğunlukla ilk rol modellerimizdir. İlk önce onlara özenmeye çalışır, onları kendimize örnek alırız. Aynı zamanda çekindiğimiz, şikayet edildiğimiz, bazen kendisinden azar işittiğimiz ve hatta bazen dayak bile yediğimiz babalar… Ancak her şeye rağmen, onların yeri bambaşkadır. Onlara duyduğumuz sevgi, biraz daha gizlidir. Anne sevgimizi dışa vurmamıza rağmen, enteresandır ki babaya olan güzel duygularımızı çoğu defa bir sır gibi saklarız.

Bir arkadaşım anlatmıştı. Kendisi, çocukluğunda babasından sürekli şiddet gören, babasından nefret ettiğini düşünen biri imiş, Aslında dayağı çoğu defa hak ediyormuş; ancak yine de babasının bu davranışlarından nefret eder, çoğu defa babasının ölmesi için beddua bile edermiş. Bir gün babası bir fıçının üstüne çıkıp evin dış duvarlarını boyarken, olan olmuş ve babanın ayağı kaydığı için fıçıdan düşmüş. Düşünce de çenesini demir fıçının kenarına çarpıp fena halde yarmış. Bizimki de o esnada oradaymış. ”Babamın çenesini ve onun acı çeken yüzünü görünce, sanki kalbim paramparça oldu, Babamı bu kadar sevdiğimi bilmiyordum, bir daha da asla beddua etmedim; zaten babam da bir süre sonra şiddet eğilimlerinden vazgeçti.” dedi. Evet, istesek de istemesek de Allah bazı şeyleri, yaradılışımızda oluşturmuş. Anne baba sevgisi de doğuştan getirdiğimiz duygular olsa gerek. Kardeşler için de aynı durum geçerlidir. Çoğu defa kavga eder, birbirimizin kalplerini kırarız; ama yeri geldi mi de birbirimiz için canımızı vermekten geri durmayız.

Babalarımızın üzerimizde emekleri çoktur. Biz çoğu defa anlamasak da onlar bizim için çalışır, çabalarlar. Babam bir keresinde anlatmıştı. Ben daha çocukken, kendisi İstanbul’a gider mevsimlik çalışır, birkaç ay sonra dönerdi. Bir keresinde acıkmış, gidip bir dürüm almış. Almış almasına ama bir türlü yiyememiş. ”Daha ilk lokmayı ağzıma alır almaz, boğazımda düğümlendi kaldı; eşim, çocuklarım bu dürümü yiyemezken, kim bilir onlar ne haldeyken ben nasıl yerim” deyip bırakmış. İşte onların fedakarlıkları böyledir. Bize düşen de, onlar yaşlılıklarında bize muhtaç olduklarında, bizim de onlar için emek sarf etmemiz, vefa göstermemizdir.

Baba Sevgisi Kompozisyon

Giriş: Baba sevgisi, insan hayatındaki en özel ve derin duygulardan biridir. Babalarımız, hayattaki ilk kahramanlarımız ve rol modellerimizdir. Küçük yaşlarımızda, onların her şeyi bilen ve her zorluğu aşabilen süper kahramanlar olduklarına inanırız. Kültürümüzde, baba evin direğidir ve onun varlığı çocuklara güven ve huzur verir. Babalar, aileyi koruyan ve kollayan figürler olarak, çocukların hayatında önemli bir yer tutar.

Gelişme: Baba sevgisi, çoğu zaman içten içe yaşanan ve derinlerde hissedilen bir duygudur. Annelerimize olan sevgimizi sıkça dışa vursak da, babalara duyduğumuz sevgi genellikle daha gizlidir. Bu durum, babaların otoriter ve disiplinli bir rol üstlenmeleri nedeniyle olabilir. Babalar, çocukları için büyük fedakarlıklar yapar ve onların geleceği için çalışır. Bu fedakarlıklar, çoğu zaman çocuklar tarafından tam olarak anlaşılamasa da, baba sevgisi ve saygısı derinlerde bir yerde her zaman mevcuttur.

Bir arkadaşımın yaşadığı bir olay, baba sevgisinin ne kadar güçlü olduğunu göstermektedir. Çocukluğunda babasından sıkça şiddet gören ve bu yüzden babasından nefret ettiğini düşünen arkadaşım, bir gün babasının geçirdiği bir kazada çenesini yaraladığını görünce kalbinin paramparça olduğunu anlatmıştı. O an, babasına olan sevgisini fark etmiş ve bir daha asla babasına beddua etmemiş. Babası da bu olaydan sonra şiddet eğilimlerinden vazgeçmiş. Bu hikaye, baba sevgisinin derin ve karmaşık doğasını gözler önüne serer.

Sonuç: Babalarımız, hayatımızın her döneminde bizim için büyük fedakarlıklar yaparlar ve bizden tek beklentileri, onları sevmemiz ve saygı göstermemizdir. Onların emeklerini ve fedakarlıklarını anladığımızda, baba sevgisinin ne kadar değerli olduğunu daha iyi kavrarız. Bizler de, babalarımızın yaşlılıklarında onlara gereken ilgiyi ve sevgiyi göstermeliyiz. Baba sevgisi, hayatın zorluklarına karşı bizi güçlü kılan, güven ve huzur veren bir duygudur. Bu sevgiyi her zaman içimizde taşımalı ve babalarımıza layık birer evlat olmalıyız.