El Elin Nesine Gülerek Gider Yasına
Ateş düştüğü yeri yakar, derler. Bir acıyı kim yaşamışsa, bir bela kimin başına gelmişse en çok o kişilerin kendileri üzülür, kendileri acı çekerler. Onların dışında üzülüyor gibi görünenler, yalandan ağlayıp sızlayanlar da maskelerini takınmışlardır.
Hiçbir insan başkalarının yaşadığı acıları onlar kadar yaşayamaz. Bu atasözünü gerçek anlamında ele aldığımız zaman bile doğruluğuna hemencecik hak verebiliriz. Örneğin bir taziyeye gidersiniz, taziye sahibi permeperişandır, üzgün ve ağlamaklıdır. Öte yandan bakarsınız ki sözde acıyı paylaşmak için taziyeye gelen kocaman adamlar bir köşeye çekilmiş heyecanla bir şeyler anlatıp gülüyorlardır. Böyle insanların taziyeye gelmesinin, taziye sahibine hiçbir faydası yoktur. Hatta onları daha fazla üzmekten öte bir şey de değildir.
El Elin Nesine Gülerek Gider Yasına Kompozisyon
Giriş: “El elin nesine gülerek gider yasına” atasözü, başkalarının yaşadığı acıların, genellikle onların kendisinden başka kimseyi derinden etkilemediğini ifade eder. Bu atasözü, insanların acı ve sıkıntılarının, onları bizzat yaşamayan kişiler tarafından ne kadar az anlaşılabileceğini vurgular. Gerçekten acı çeken kişi, bu acıyı en iyi şekilde hissederken, başkaları çoğunlukla yalnızca yüzeysel bir empati sergiler.
Gelişme: “Ateş düştüğü yeri yakar” ifadesi, bir acının, o acıyı çeken kişinin hayatında yarattığı etkiyi en iyi şekilde anlatır. Bir olayın ya da sıkıntının gerçek acısını, sadece o olayı yaşayan kişi hissedebilir ve deneyimleyebilir. Bu bağlamda, başkalarının yaşadığı acıları gerçekten hissetmek veya bu acıya tam anlamıyla ortak olmak zordur.
Örneğin, bir taziye ziyaretinde taziye sahibi derin bir üzüntü içindeyken, bazen ziyaretçiler, acıyı paylaşmak için geldiklerini söyleseler de, gerçek anlamda empati göstermeyebilirler. Bu kişiler, taziye sırasında kendi sohbetlerine ve eğlencelerine odaklanarak, başkalarının acısını daha da artırabilirler. Taziye sahibinin acısını paylaşmak yerine, bu tür davranışlar yalnızca durumun ciddiyetini küçümseyebilir ve taziye sahiplerinin üzüntüsünü artırabilir.
Bu atasözü, başkalarının acılarına gösterilen tepkilerin genellikle yüzeysel olduğunu ve gerçek acının yalnızca o acıyı yaşayan tarafından derinden hissedilebileceğini ifade eder. Taziye ziyaretinde yaşanan bu tür davranışlar, acı çeken kişilere hiçbir fayda sağlamaz; aksine, durumu daha da zorlaştırabilir.
Sonuç: “El elin nesine gülerek gider yasına” atasözü, başkalarının yaşadığı acıların derinliğini, o acıyı bizzat yaşamayan kişilerin asla tam olarak anlayamayacağını vurgular. Bir olayın veya acının gerçek etkisi, yalnızca o acıyı deneyimleyen kişi tarafından hissedilir. Bu anlayış, başkalarının acılarına daha derin bir empatiyle yaklaşmayı ve onların yaşadığı sıkıntıyı ciddiyetle ele almayı teşvik eder. Böylece, empati ve anlayışla yaklaşmak, acıyı paylaşmanın ve destek olmanın gerçek anlamını yansıtabilir.