Abdalın Dostluğu Köy Görününceye Kadar
Bize yakın gibi görünen, bizimle dostluk kuran insanların çoğu, belli bir çıkar peşindedirler. Aslında bizi gerçekten sevmezler; ancak bizden herhangi bir konuda yararlandıkları için, dostumuzmuş gibi görünürler.
İşlerini bitirdikleri, yani çıkarını sağladıklarında ise bizden uzaklaşırlar. Çıkar sağlayabilecekleri daha iyi birisini bulduklarında bizi terk eder, o kişiye yönelirler. Onlarda ‘’Köprüyü geçene kadar ayıya, dayı diyeyim.’’ Mantığı vardır. Elbette bizler ayı değilizdir; ancak onlar o gözle bakarlar bize ve köprüyü geçtikleri an, yüzümüze bile bakmazlar.
Bu tür çıkarcı kimseler, şahsiyetsiz kimselerdir. İnsan biri ile dost ise her daim dost olmalıdır. Çıkarını elde ettikten sonra dostunu satan adam değildir.
Abdalın Dostluğu Köy Görününceye Kadar Kompozisyon
Giriş: “Abdalın dostluğu köy görünceye kadar” atasözü, çıkar amacıyla yakınlık gösteren kişilerin, hedeflerine ulaştıklarında bu dostluğu sona erdirebileceğini ifade eder. Bu deyim, samimi olmayan ilişkilerin ve çıkarcı dostlukların geçici olduğunu vurgular. Kişiler, çıkarları doğrultusunda geçici bir dostluk kurar, bu çıkarları sağladıktan sonra gerçek yüzlerini gösterirler.
Gelişme: Gerçekten dost olan kişiler, ilişkilerinde içten ve sürekli olmalıdır. Ancak, bazı insanlar, yalnızca kendi menfaatlerini gözeterek dostluk yaparlar. Bu tür kişiler, başkalarından fayda sağladıklarında, bu kişilere yakınlık gösterirler ve dost gibi davranırlar. Ancak çıkar sağladıkları anda, bu kişilerle olan ilişkilerini keserler ve yerlerine daha avantajlı birini bulmaya çalışırlar.
Örneğin, bir kişi, bir köyde geçici olarak tanıştığı bir kişiye köprü geçene kadar dost gibi davranır, ancak köy görünce, yani kendi menfaatine ulaşınca, bu kişiye olan ilgisini keser. Böyle bir davranış, samimiyetten uzak, çıkar ilişkisi üzerine kurulu bir dostluk anlayışını yansıtır. Bu kişiler, çıkarlarını elde ettiklerinde dostluklarını bitirir ve daha avantajlı bir kişiye yönelirler.
Bu durum, kişinin kişiliğini ve dostluk anlayışını yansıtır. Gerçek bir dost, çıkar sağlama amacı gütmeden, sürekli ve samimi bir destek sağlar. Çıkar sağlama amacı güden kişiler ise, dostluklarını yalnızca menfaat temelli yürütürler ve çıkar sağlandığında bu dostlukları sonlandırırlar. Bu tür kişiler, dostluk ilişkilerini şahsiyetsiz ve geçici bir şekilde yürütürler.
Sonuç: “Abdalın dostluğu köy görünceye kadar” atasözü, çıkar temelinde kurulan dostlukların geçici olduğunu ve gerçek dostlukların bu tür çıkar ilişkilerinden farklı olduğunu vurgular. Gerçek dostlar, her durumda samimi ve destekleyici olurlar. Çıkar amacı güden kişiler ise, yalnızca menfaat sağladıkları sürece dostluk gösterirler ve çıkarlarını elde ettikten sonra bu dostlukları sonlandırırlar. Bu nedenle, insanları gerçek dostluk ve çıkar ilişkileri açısından dikkatle değerlendirmek önemlidir.