Konukseverliğin Günümüzdeki Hali
Günümüzde konukseverlik, eskiden olduğu kadar yaygın ve doğal bir davranış biçimi olmaktan giderek uzaklaşıyor. Türkiye’de bir zamanlar kapısını çaldığınızda size güleryüzle karşılanan evler, şimdi maalesef nadir hale geldi. Konukseverliğin bu şekilde değişmesinin sebeplerinden biri, misafir kabul etmenin ve ağırlamanın giderek zorlaştırılması olabilir.
Eskiden bir ev ziyaretine gittiğimizde, haber vermeye gerek duymazdık. Kapıyı çalar, içeri alınmayı beklerdik. Misafir olarak, yiyecek veya içecek ummadan, sohbet etmeye ve paylaşmaya odaklanırdık. Ancak zamanla, konukseverlik anlayışında köklü bir değişim yaşandı. Özellikle bayanlar arasında, misafirlikte gösterişli ikramlarla öne çıkma yarışı başladı. Bu, konukseverliği daha da zorlaştırdı. Sevdiğimiz insanlara içten bir şekilde hizmet etmenin ötesinde, kimse bizim misafirperverliğimizden şikayet etmesin, Ayşe veya Fatma’dan daha cömert görüneyim düşüncesi ön plana çıktı.
Bu rekabet, misafir ağırlama sürecini karmaşık ve stresli bir hale getirdi. Artık çay, kahve, kek, pasta, çerez, kurabiye, meyve ve tatlıların eksiksiz ve bolca sunulması gerekiyor. Jale Hanım’ın mükemmel sunumlarının ardından, herkesin aynı standartları sağlaması beklenir hale geldi. Bu durum, misafir kabul etmeyi bir yük haline getirdi.
Sonuç olarak, birçok kişi evine misafir gelmesinden kaçınır hale geldi. “Ne hazırlayacağım, evde yeterince malzeme yok” endişesi, evdeki hazırlıkları daha da zorlaştırıyor. Misafir kabul etmek, artık yük olmaktan çıkıp bir baskıya dönüşmüş durumda. Konukseverlik, bu rekabetçi ve stresli ortamda kaybolmuş gibi görünüyor.
Sonuç olarak, konukseverliği ve misafirperverliği yeniden eski değerlerine döndürmek, belki de tüm bu rekabeti ve baskıyı bir kenara bırakmayı gerektiriyor. Gerçekten önemli olanın, içtenlik ve samimiyet olduğunu hatırlamalı, bu değerleri yeniden hayatımıza entegre etmeliyiz.
KONUKSEVERLİK
Vallahi ne deseniz deyin, konukseverlik artık kalmamış. Eskiden konukseverlik deyince aklımıza Türkiye vatandaşları gelirdi; ama şimdilerde değil misafir kabul etmek, kimse çalan kapısını bile açmıyor. Aslında biliyor musunuz, konukseverliği bu hale getirenler yine bizleriz. Neden? Çünkü konuk ağırlamayı, misafir kabul etmeyi zorlaştırdık.
Eskiden bir ev ziyaretine gideceğimiz zaman haber verme gereği duymazdık. Misafir olacağımız evin kapısını çalar, müsaitseler içeri almalarını beklerdik. Misafir olarak da bir şeyler yemeyi veya içmeyi ummazdık. Amacımız zaten yemek içmek değil, sohbet etmek, paylaşmaktı. Özellikle siz bayanlar, sözüm size. Evet, misafirliği siz zorlaştırdınız. Birbirinize daha gösterişli ikramlarda bulunmak için kıyasıya yarıştınız. Gerçek amacınız, sevdiğinize bir şeyler vermek değildi. Aksine kimse benim hizmetimden şikayet etmesin, arkamdan konuşmasın, Ayşe’den daha güzel yapmış olayım, Fatma’dan daha cömert görüneyim diye yaptınız bunu.
Haliyle tüm bunlar zor geldi size. Çıtayı yükselttiniz, tavana vurdunuz. Artık misafir gelince çaylar, kahveler, kekler, pastalar, çerezler, kurabiyeler, meyveler ve tatlılar havada uçuşmalı. Eeee! Jale böyle yapıyor. Siz de yapacaksınız tabi.
Sonra dualar etmeye başladınız evinize misafir gelmesin diye. Lan ne hazırlayacağım şimdi, evde de bir şey yok, derdine düştünüz. Arada bir kocaya patladınız, fıstık yok, nerede puding, bilmem neyin mayası, şekerli vanilini diye. Haydi, eserinizle övünün. Konukseverliği öldürdünüz. İşte karşınızda konukfobia.